De Zwitserse film I Was a Swiss Banker werd in 2007 in de bioscopen uitgebracht. De film gaat over een jonge bankier die Duits zwart geld over de grens met Zwitserland smokkelt. Op een van zijn tochten gaat het mis, maar het lukt hem zichzelf en de buit te redden door voor de ogen van de douane in de Bodensee te springen. Hier ontmoet hij verschillende mythische wezens, waaronder een heks. Hij gaat met haar een weddenschap aan: in maximaal drie pogingen moet hij zijn ware liefde vinden. De film is gebaseerd op De kleine zeemeermin van Hans Christan Andersen en werd goed ontvangen door internationale filmcritici en is in de prijzen gevallen op filmfestivals. Alles goed en wel, maar daar willen we het hier niet over hebben. Wij willen laten zien dat sprookjes werkelijkheid kunnen worden, 10 jaar later, dankzij Ontrack.
Zoals wel vaker met filmprojecten maakten filmregisseur Thomas Imbach en zijn Bachim Film Productions (tegenwoordig Okofilm) de film niet helemaal alleen. Ze kregen professionele hulp met de postproductie: het materiaal in een digitaal systeem importeren, digitaal beeldmateriaal bewerken en de eindversie afmaken. Dit werd gedaan door een Zwitserse dienstverlener. Na het project succesvol te hebben afgerond werd het originele beeldmateriaal op LTO-3-tapes in de opslagruimte van het bedrijf opgeborgen. Echter overleefde de dienstverlener de harde concurrentie in de filmindustrie niet: hij ging failliet en delen van het bedrijf werden uiteindelijk overgenomen door filmproductiebedrijf Cinegrell uit Zürich.
Bedrijfseigenaar Mr. Grell stond na de overname voor een dilemma: de vroegere klanten hadden na vele jaren hun originele beeldmateriaal nodig. Cinegrell wilde zoveel mogelijk aan de wensen tegemoetkomen en de filmmakers helpen hun gearchiveerde projecten boven water te halen. Het ging om digitaal en origineel beeldmateriaal van vele reclamefilms en films, waaronder I Was a Swiss Banker. Als eigenaar van de rechten stond Imbach erop dat het originele filmmateriaal beschikbaar zou blijven en indien nodig weer gebruikt kon worden.
Na evaluatie van de apparatuur van het overgenomen bedrijf kwam Cinegrell tot de conclusie dat de benodigde Sony LTO-3-tapedrives niet beschikbaar waren, en de juiste Backup Exec-oplossing waarmee de tapes waren opgenomen evenmin. Maar er waren tapes, waarvan er negen het opgevraagde beeldmateriaal van I Was a Swiss Banker zouden moeten bevatten. Het bedrijf wendde zich tot Ontrack om de beelden te redden.
Allereerst moest Ontrack Data Recovery uitvinden of de originele beelden van de film ook echt op deze tapes stonden, en of de beelden ook daadwerkelijk uitgelezen konden worden. Bij een van de negen tapes werd een testdiagnose uitgevoerd. Het bleek dat in tegenstelling tot wat er op de tapes geschreven stond, de tapes niet als tapesets waren opgeslagen, maar als afzonderlijke tapes. De inhoud van de tape kon in de test wel zonder veel problemen gelezen worden.
Na het testen van een van die negen LTO-3-tapes durfde men ervan uit te gaan dat waarschijnlijk al het filmmateriaal van de Zwitserse fantasyfilm op deze negen tapes was opgeslagen en bijna alles uitgelezen kon worden. Cinegrell en Thomas Imbach besloten daarop al het filmmateriaal uit te lezen en zo weer beschikbaar te maken. De tapes moesten op een compatibele tapedrive uit het tapelab van Ontrack worden uitgelezen en de bestanden moesten met bedrijfseigen speciale software uitgepakt worden.
Na het bestellen van deze data recovery werden de overige LTO-3-tapes uitvoerig getest op beschadigingen en corruptie waarna ze werden uitgelezen door een geschikte tapedrive. Vervolgens werd de inhoud opgeslagen in de server farm van Ontrack door gebruik te maken van een bedrijfseigen Ontrack imaging tool. Zo werden duizenden afzonderlijke Digital Picture Exchange (DPX)-opnamebestanden opgeslagen, het gebruikelijke bestandsformaat voor moderne filmproducties die gebruikmaken van de methode digital intermediate. Uiteindelijk konden bijna alle filmbestanden teruggehaald worden, met uitzondering van een bestand dat alleen gedeeltelijk door de back-upoplossing op de tape was opgeslagen, en dus defect en onleesbaar was.
Nadat alle herstelde filmbestanden van de tapes waren overgebracht en hun kwaliteit was nagekeken, hoefden ze alleen nog op een ongeveer 8 TB grote externe harde schijf worden gezet en bezorgd te worden aan Mr. Imbach in Zürich. Het hele project was binnen twee weken succesvol afgerond en de eerste diagnose van de testtape was zelfs al na een dag beschikbaar.
Dankzij de goede resultaten van deze tape data recovery kunnen meer digitale beelden van zogenoemde legacy tapes hersteld worden, zelfs als de benodigde hardware en/of de juiste back-upsoftware niet meer toegankelijk is. Zo wordt een sprookje toch nog werkelijkheid!
Lees meer over tape services van Ontrack.